The Emperor’s New Clothes

De titel is vaak al het halve werk. En soms zelfs meer. Neem Damien Hirst’ haai op sterk water, “The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living ” (1991). Had Hirst zijn kunstwerk “haai op sterk water” genoemd, dan had waarschijnlijk niemand er naar omgekeken. Juist die titel geeft de sculptuur gewicht. Hetzelfde geldt voor de tentoonstelling van Wilfredo Prieto, nu te zien in Annet Gelink gallery (Amsterdam). The Emperor’s New Clothes heet de tentoonstelling. Oftewel; de nieuwe kleren van de keizer, naar het sprookje van Hans Christiaan Andersson. Andersson vertelde over een keizer die zo van mooie kleren hield dat hij al zijn geld eraan uitgaf. “Op een dag kwamen er twee bedriegers langs die zich voor wevers uitgaven. De mannen zeiden dat ze de mooiste stoffen konden weven. De creaties hadden iets speciaals; ze waren onzichtbaar voor iedereen die niet voor zijn ambt deugde of die onvergeeflijk dom was. Toen de keizer de kleding uiteindelijk niet zag dacht hij: “Maar dat is verschrikkelijk! Ben ik dom of deug ik niet voor het keizerschap? Om die twijfel te verbloemen zei hij: “Prachtige kleding”.” Tijdens de optocht die de volgende dag plaatsvond was het een klein kind dat als enige de waarheid durfde te spreken: “Maar de keizer heeft helemaal niks aan!”. Prieto duwt de toeschouwer in galerie Annet Gelink heel slim in de rol van fantasieloos kind, of diegene die de schijn wil ophouden. De tentoonstelling bevat allemaal transparante objecten van glas, zoals een lege vissenkom, een glazen bol, een lege vitrine, een superkleine fonkelende diamant en twee kleine medicijnflesjes, waarvan de ene gevuld zou zijn met gif en de ander met een genezend tegengif. Eigenlijk stellen de objecten nauwelijks iets voor. Het probleem is: zeg je dat, dan heb je dus geen fantasie. Als je een heel zwamverhaal gaat ophouden, over conceptuele kunst en het projecteren van gedachten op kunst, dan ben je eigenlijk het publiek dat de schijn wil ophouden om de koning niet tegen te spreken. Wat wil jij als toeschouwer liever zijn? Prieto maakt je op een speelse manier, en met een knipoog bewust van de positie die je als toeschouwer inneemt, of in moet nemen. Met ironie en humor zet hij de kunstwereld, die vol is van ego’s, dikdoenerij en gewichtigheid, een spiegel voor. Veel kunst is uiteindelijk niet meer dan mooipraterij. Praat je mee, of prik je, zoals het kind in het sprookje van de keizer, liever de zeepbel door?

Wilfredo Prieto, “The Emperor’s New Clothes. 26 November 2011– 21 Januari 2012 te zien in Annet Gelink Gallery, Amsterdam.

Bovenstaande recensie verscheen – in ietwat gewijzigde vorm – eerder in Belgisch kunstmagazine (H)art.
www.kunsthart.org